Vanochtend even geen ondernemer, maar vrijwilliger binnen de ouderenzorg. Ik laat bewoners van een verpleegafdeling in een woonzorgcentrum kennismaken met de mogelijkheden van technologie zoals een computer of een iPad. Waarom? Omdat ik daarmee oude hobby's en liefhebberijen op een virtuele manier naar binnen kan halen en daarmee kan bijdragen aan een plezierige dag.
Normaal gesproken regelt het woonzorgcentrum een laptop, maar vandaag weigerde het apparaat. Geen internetverbinding mogelijk. Maar... ik ben niet voor 1 gat te vangen en haalde mijn iPad uit mijn tas.
"Ooooh, is dit een iPad?"
Jawel en zo zetten we 'm aan. Fantastisch om te zien hoe makkelijk J. aan de bediening went. Soms blijft hij iets te lang met zijn vinger op een plaatje hangen, waardoor er iets anders gebeurt dan hij bedoelt. Toen ik even voor ons beiden koffie ging halen, bleek hij bij terugkomst op booking.com te zitten. Hij had per ongeluk op een advertentie geklikt. Tja, dat moet je ook even weten.
Dit doe dit nu al een tijdje. Iemand zei laatst tegen me: "Ah, je geeft computerles?"
Nou... ja en nee. Inderdaad leer ik ouderen omgaan met nieuwe technologie. Dat zou je computerles kunnen noemen. Maar wat ik echt geef, is heel simpel. Aandacht. De computer of iPad is niet meer dan een hulpmiddel om een paar uur te praten over wat die ander bezighoudt. Even een ander gezicht. Even over je liefhebberijen kunnen praten. Even de zorgprofessionals en de mantelzorgers ontzorgen.
Gewoon, aandacht dus.